Haykırmak istediğim bir çok şeyin suskunluğunu yaşıyorum.Ne zaman kalemi elime alsam unutuyorum yapılanları, unutuyorum yaşanılanları bu hayatım boyunca hep böyle oldu.Bir şarkı vardı ya hani ”Boşvere boşvere ne hale geldik” gelmediğime eminim.Dilimin ucunda binlerce kelime, kafamı yastığa koyduğumda binlerce ihanet aklımda insanların söyledikleriyle yaptıklarının birbirini tutmaması beni çileden çıkarıyor.Bir şey diyemiyorum demek istiyorum aslında zihnimden neler geçiyor ah bir bilseniz! Keşke bazen ona izin versem diyorum.Kesinlikle başka bir insan olurum gibi geliyor bana ondan bile emin olamıyorum ya neyse..
İyi ki yazabiliyorum..Ama o kadar uzun zamandır yazmıyorum ki bu benim en büyük tutkumda halbuki ki aşk için yazmak aşka ulaşmak için yazmak ihaneti yazmak.Beni susturdular zamanla içimden hiç kimse için bir şey yazasım gelmiyor ne kötü birine söyleyecek bir kelimem bile olmaması ne acı değil mi ?
-Bana söyleyecek bir şeyin var mı ?
– yok
Böyle bir kötülük olabilir mi ? oldu artık benim için hiç kimseye yazacak bir kelimem konuşacak bir cümlem bile yok.Geçenlerde bir arkadaşımla konuşurken ben babamdan zarar görmüşüm sevgi görmemişim.Başkasının bana yaptıklarını gerçekten anlayabiliyorum ya da artık anlayabiliyorum.Üzülüyorum! ama bitmiyorum kötünün her zaman bir kötüsü daha oluyor.
İyi ki şarkılar var dinleyebiliyorum.Kelimelerim sanki onların nakaratında dolaşıyor her bir melodi anlamını bilmediğim yabancı bir şarkı ruhumun bir çok kapısını açıp akıtıyor ne varsa zihnimde yazdıkça rahatlıyorum keşke bu kadar ara vermeseydim yazmaya tam 10 yıl yazıyla da rakamlada on yıl, bir insanı on yıl ne susturabilir.İhanet mi ? kötülük mü ? yaşama gayesi mi ? düşünüyorum bulamıyorum.Kayboldum sanırım herseyin peşinde koşmaktan insanın tek bir hedefi olmalı bence bu dünyada neyi istiyorsan onu yapmalı başkalarına aldırmadan seni kimse alıkoymamalı o sokakta yürüyorsan o sokaktan gideceksin, o enstrümanı çalıcaksan sormadan çalıcaksın, o filmi izlemek istiyorsan izleyeceksin, canın ne istiyorsa onu yapıcaksın başkasının fikirleri önemli evet ama senin ki ondan daha önemli yoksa köreliyorsun.Hiç bir şeyi sormadan yapamaz hale geliyorsun. Yaşlandıkça bunu bir kez daha anlıyorsun, her şey zamanında her şey yerinde, vakit geçtikten sonra geriden başlayamıyorsun.Sana zarar verenlerden kurtul ben bir çok insandan kurtuldum ama yenilerini bulmakta çok zorlanmadım.Şimdi bazı yalnız vakitlerimde kendime söyleyecek söz bulamıyorum.Nasıl bu kadar denk getirebiliyoruz bu insanları hayatımıza neden bırakıp kaçamıyoruz.Bu insanlar neden bitmiyor.Arkadaş, dost, akraba her yerde bir kaçı başımıza bela gibiler ve hep seni suçlamak üzere bir kayanın üstünde bekliyorlar.İhanetleri için sıraya girmişler, fesatlıktan hasetlikten ne yapıcaklarını şaşırmışlar kimse senin başarın için tebrik etmiyor seni herkes nasıl aşağı çekerimin derdinde, aşağı çektiklerinde de zaten etrafında kimse kalmıyor.Hem rahatlıyorsun, hem üzülüyorsun yine mi diye, yine her zaman.İnsanoğlu var oldukça bu döngü hep devam edecek..
Dediğim gibi ; Dünyanın, yok olmasını beklemekten başka bir çaremiz yok..