Bir uçurtmam olsun…
Sen gelince yanıma beraber salalım onu gökyüzüne. Tutalım beraber ipini sonra ben gözlerine bakayım sen uçurtmamızı izlerken. Ben şarkılar fısıldayayım kulaklarına, gün ışığına inat gözlerimi hiç kırpmayayım…
Bir uçurtmam olsun…
Sen gelince! Gökyüzünün mavisinde dolansın. Bir yeşil kırlardan izleyelim onu, kuşları peşine taksın bulutların arasından. Geçsin sevdalı yüreklere kılavuzluk etsin…
Bir uçurtmam olsun…
Sen gelince! Benim diyebildiğim bir uçurtmam olsun. Kuyruğunda ismimiz olsun, rengârenk olsun gökkuşağı kıskansın ama bizim ki yağmuru beklemesin hep… Gökyüzünde olsun…
Bir uçurtmam olsun…
Benim ellerimden havalanan, benim renklerimi taşıyan bir uçurtmam olsun. Yalnız gecelerin hesabı ona sorsunlar. Yalnız bir çift göze eşlik etsin. Bir uçurtmam olsun şehrimde süzülen..
Bir uçurtmam olsun…
Bana şiirler yazdıran, çocukluğuma götüren bir uçurtmam olsun. Hayallerimin geçiş kapısı olsun. Hayat onu kendisi gibi gri yapmasın. Rengârenk kalsın hep, gözlerde ki pası atsın…
Bir uçurtmam olsun…
Rüzgârla beraber dolansın sokak sokak. Ama benim ellerimde, benim renklerimle dolansın İstanbul’un sokaklarında. Belki sana rastlar bir renk daha katar üstüne…
Bir uçurtmam olsun…
Pazar sabahı çıkarayım onu göklere. Herkesler uyurken o uçsun, o salınsın gökyüzünün güzelliğine. Karışsın; hani sen karışmıştın ya bana bir ara. O da öyle karışsın gökyüzüne. Sonra bir akşam vakti alayım onu yanıma götüreyim. Hak ettiği yere hani… Sen gitmiştin ya bir akşam vakti, hak etmediğin yere. İşte o hak ettiği yere gidecek. Benim yanıma yani…
Bir uçurtmam olsun…
Sen gelince! Yıldızlardan biride o olsun. Ay’ın ışığı ona da vursun, sevdalı gözlere ışık olsun. Yıllara meydan okusun, hiç eskimesin. Bir göçmen kuşa yarenlik etsin akıllarda, kalsın hep nan gibi. Nasıl sen kaldın ya, o da bende öyle kalsın…
Bir uçurtmam olsun…
Sen gelince! Mutluluk getirsin bana. Aynı senin getirdiğin gibi şiirler yazdırsın bana. Yalnızlığıma eş olsun aynı senin gibi. Ama senin gittiğin gibi gitmesin o da! Giderken götürme düşlerimi ya da düşlerimi al uçurtmam kalsın. Kör olsun sözlerim seni kötülersem. Sen yeter ki bırak onu bana. Bırak bende kalsın uçurtmam…
** Benim hiç uçurtmam olmadı gerçi. Benim çocukluğum da olmadı yaşayacak… Bir keresinde bir uçurtma almıştım kuzenlerimle. Onu uçurmaya gitmiştik, biraz ortalık sakinleşsin diye uçurtmayı bir köşeye koyduk. Bekliyorduk… Biri oradan geçerken yanlışlıkla uçurtmanın ortasına bastı ve uçurtmanın çıtalarını kırdı. O gün bütün umutlarımda kırıldı ve şimdi yere bakarak yürüyorum. Bir çocuğun uçurtmasına basmayayım diye… Çünkü her zaman kırılan uçurtmalar değil, umutlarda yanında gidiyor…