Kendim(iz)e Notlar

Haykırmak istediğim bir çok şeyin suskunluğunu yaşıyorum.Ne zaman kalemi elime alsam unutuyorum yapılanları, unutuyorum yaşanılanları bu hayatım boyunca hep böyle oldu.Bir şarkı vardı ya hani ”Boşvere boşvere ne hale geldik” gelmediğime eminim.Dilimin ucunda binlerce kelime, kafamı yastığa koyduğumda binlerce ihanet aklımda insanların söyledikleriyle yaptıklarının birbirini tutmaması beni çileden çıkarıyor.Bir şey diyemiyorum demek istiyorum aslında zihnimden neler geçiyor ah bir bilseniz! Keşke bazen ona izin versem diyorum.Kesinlikle başka bir insan olurum gibi geliyor bana ondan bile emin olamıyorum ya neyse..

İyi ki yazabiliyorum..Ama o kadar uzun zamandır yazmıyorum ki bu benim en büyük tutkumda halbuki ki aşk için yazmak aşka ulaşmak için yazmak ihaneti yazmak.Beni susturdular zamanla içimden hiç kimse için bir şey yazasım gelmiyor ne kötü birine söyleyecek bir kelimem bile olmaması ne acı değil mi ?

-Bana söyleyecek bir şeyin var mı ?

yok

Böyle bir kötülük olabilir mi ? oldu artık benim için hiç kimseye yazacak bir kelimem konuşacak bir cümlem bile yok.Geçenlerde bir arkadaşımla konuşurken ben babamdan zarar görmüşüm sevgi görmemişim.Başkasının bana yaptıklarını gerçekten anlayabiliyorum ya da artık anlayabiliyorum.Üzülüyorum! ama bitmiyorum kötünün her zaman bir kötüsü daha oluyor.

İyi ki şarkılar var dinleyebiliyorum.Kelimelerim sanki onların nakaratında dolaşıyor her bir melodi anlamını bilmediğim yabancı bir şarkı ruhumun bir çok kapısını açıp akıtıyor ne varsa zihnimde yazdıkça rahatlıyorum keşke bu kadar ara vermeseydim yazmaya tam 10 yıl yazıyla da rakamlada on yıl, bir insanı on yıl ne susturabilir.İhanet mi ? kötülük mü ? yaşama gayesi mi ? düşünüyorum bulamıyorum.Kayboldum sanırım herseyin peşinde koşmaktan insanın tek bir hedefi olmalı bence bu dünyada neyi istiyorsan onu yapmalı başkalarına aldırmadan seni kimse alıkoymamalı o sokakta yürüyorsan o sokaktan gideceksin, o enstrümanı çalıcaksan sormadan çalıcaksın, o filmi izlemek istiyorsan izleyeceksin, canın ne istiyorsa onu yapıcaksın başkasının fikirleri önemli evet ama senin ki ondan daha önemli yoksa köreliyorsun.Hiç bir şeyi sormadan yapamaz hale geliyorsun. Yaşlandıkça bunu bir kez daha anlıyorsun, her şey zamanında her şey yerinde, vakit geçtikten sonra geriden başlayamıyorsun.Sana zarar verenlerden kurtul ben bir çok insandan kurtuldum ama yenilerini bulmakta çok zorlanmadım.Şimdi bazı yalnız vakitlerimde kendime söyleyecek söz bulamıyorum.Nasıl bu kadar denk getirebiliyoruz bu insanları hayatımıza neden bırakıp kaçamıyoruz.Bu insanlar neden bitmiyor.Arkadaş, dost, akraba her yerde bir kaçı başımıza bela gibiler ve hep seni suçlamak üzere bir kayanın üstünde bekliyorlar.İhanetleri için sıraya girmişler, fesatlıktan hasetlikten ne yapıcaklarını şaşırmışlar kimse senin başarın için tebrik etmiyor seni herkes nasıl aşağı çekerimin derdinde, aşağı çektiklerinde de zaten etrafında kimse kalmıyor.Hem rahatlıyorsun, hem üzülüyorsun yine mi diye, yine her zaman.İnsanoğlu var oldukça bu döngü hep devam edecek..

Dediğim gibi ; Dünyanın, yok olmasını beklemekten başka bir çaremiz yok..

Bir Paragraflıktı Yaşam

Bir paragraflıktı yaşam okudum, yaşadım ve yazdım ve öğrendim ki aslında hiç bildiğim gibi değilmiş hiç bir şey ne kadarda yanlış tanımışım insanları bir çok yazım hatası gibiymiş hepsi içlerinde anlamlı cümlelerdi vardı fakat, kötüye çalan sözler daha da çoktu yanlış cümlede olan arkadaşlar yanlış yazılmış okunmuş kadınlar oysa ne gizli öznelerde aşklar yaşadım sıfat tamlamalarında x’i anlattım ama hiç birinde gerçek bir mutluluk kelimesinin altını çizerek yazmadım.Hüznün acının yanına kondu adım en güzel düşlerimi sunmuştum oysa ki insanlığa herkese olmasa da sevdiklerime kimse anlamadı anlayanı değer vermedi kimse bilemedi ne çektiğimi görmezden gelinen küçük bağlaçlar gibiydim halbu ki anlamım büyüktü farkedilmiyordum ne yapsam ne etsem farkedilmiyordum.Gizli öznelere sakladığım aşkların çoğunun özel ismini büyük harfle başlatıp yazdığı bir sevgilisi vardı veya geçmişte gölge yapıp bugün hala benim bile giremediğim bir cümlede bulunmasını sağlayan bir kaç hatırası vardı eski sevgiliydi çünkü ne kadar kötü olsada o cümlede olmalıydı ama ben o cümleye giremicek kadar iyi biriydim halbuki çok kötü birisiydim kötü olmasam bile kötülük düşünmeye başlıcam artık çünkü başka türlü kimsenin aklında bir yerim olmuyor denize atmaktan sıkıldım iyilekleri kötülük yapıp hafızada kalayım belki bir gün bir cümlede benimde adım geçer hah derim işte bu da benim yaptığım.Platonik cümleler kurdum aşk’a sevdiğim kadının adını yazamadım şöyle en kalın puntolusundan en italiğinden anlatamadım onu çünkü hep hazır olmayan biri vardı hep birileri hazır değildi, peki kim hazırdı, peki bunca ilişki hangi hazırlıklarla başlamıştı mevsim midir bu zamanı gelince kar yağsın zamanı, gelince çiçek açsın.Bir paragraflıktı yaşam,okudum,yaşadım ve yazdım hep hüzünlü bir şarkının bir filmin peşine sıraladım kelimeleri gören duyan olmadı bilenler üstünden bir araba misali yol yapıp geçti cümlelerimi kimse üstünde bir mola vermeyi düşünmedi.Oysa ki karanlık odamda herkesler uyurken onları düşünen biri olduğunu hiç düşünmediler her gelen bir kaybolmuş gibiydi yolunu öğrenen gitti dostlarım sevdiğim kadınlar neden hala onları düşünürüm bilmem.Yalnız kalmak değil korkum anlaşılmamak neden herkes gelirken yanında bir hatırasını getirir iliştirir sözlerine bunu anlayamamışlığım vardır yıllardır herkesi dinledim içim içimi yiye teselli ettim onları ama kimse beni dinlemedi onlara göre yoktu derdim eminim anlatsam kötü olurdum en iyisi ben hep iyi kalayım onların gözünde nasılsa dönüyorlar bir şeklde yeni bir acıyla bana dinleyecek bir ben hep var.Bir pararaflıktı yaşam okudum yaşadım ve yazdım virgüllerim oldu bolca düşüneceğim sonra noktalarım oldu duracağım sanırım artık bitiriyorum son cümlemi bende nokta koyayım.Bu da benim kötülüğüm olsun..